Ona soyleyecek elan guzel bir soz tedarik etmek isterim yalnız, nanay. Hig bulamadim zati. Hep, dunyamin di§indaki bir §eylerden soz paha kabilinden, yemeklerini ovdum, biricik ba§ina ug gocuk buyutmedeki yigitligini ovdum; bundan ote ona diyecek birlik soz bulamadim.
§imdi size birazcik Ali Usta’yi anlatmaliyim hocam. Qunku onunde böylece ona ba§vurmak zorunda kalacagim.
Tezel devetabaninin yaninda, son umudunu bana baglami§ bir cinayet zanlisi kabilinden duruyor. Daha dogrusu, o saksinin onunde ayakta durabilme, boyle bir geceyi atlatabilme umudunu, serinkanli ilim adamligimdan henuz istifayi basmama baglami§ biri kabilinden.
O eli tuttum. Caddeler, sokaklar süresince yuruduk. yufka bir kar altinda saatlerce yuruduk. Mektuptan hig soz etmedim. O da soz etmedi. Hig sevda sozu etmedik. Bir yasagi ustumden kaldirip atmam palas bir §ey degildi ki. Eli elimde, yalnız ben kamu “Bak kizimâ€la ba§layan sozler soyluyorum ona. Babasinin adini hig anmiyorum, fakat babasi gibilere kar§i du§uncelerimi her zamankinden bile buyuk bir ofkeyle siraliyorum.
Kayinvalideme bir bakayim, diyorum amma, gittikge artan kalabalik onun onune kaim bir engel gekmi§. Bu duvari yikip gegmek emeksiz olmayacak. §i§man kadin kalgalarindan a§agi nazil parlayan kuma§lar, bodur er kişi bacaklarinda koyu nitelik pantolonlar, ayaklarinda milimi milimine parlatilmi§ yağız ayakkabilar, gok kalabalik bir bilekten a§agi sarkan zincirli bir kuguk ganta, bir gocuk, banyo kopugunden henüz az kopurmu§ ve daha kuguk.
Bunu ben soyluyorum. Hem de Ercan’in kulagina, onunla ba§ba§a kalmaktan ote higbir §ey istemedigimi sandiracak bir sesle.
O vakit boyle du§unuyordum. Fakulteye girene kadar, anamin babamin kafama doldurduklariyla ‘Bu da halam olacak, oz halam. Higbir dogum git linke gunumde higbir armagan vermedi bana’ sanarak du§unuyordum.
Annem yine bile duruyor. Gitmiyor. §u dunyanin ortasinda bir gulle henüz atmasi lüzum. Dunyamla vahdaniyet beni de tumuyle elinden gikarmadan bu gulleyi tam kivaminda, tam istedigi yere nasil oturtmali?
Sari mi, ye§il mi oldugunu ayirdedemedigim uzun blog adresi perdeler onunde huznun, otuzunda yipranmi§ bir kadin yuzunde gigek agtigini goruyorum.
Ali Marifetli’yi tanimanizi isterdim. Onu taniyanlarin insanimiza guveni artar. Ali Becerikli’yi taniyan igin, halkini sevmek soyut bir §ey olmaktan gikar. Ona duydugum saygi ve guven, halkima duydugum guven ve saygiyla ozde§le§mi§tir.
Surucunun yardimcisi bir öğün daha one gidip geldi. Sumcunun kulagina bir §eyler soyleyip geçmiş dondu.
Yirmi iki ya§, her devran en son dakikada birinin ortaya gikacagini, kendisini gune§li guzel gunlere dogru gekip goturecegini umabilir.
Ali Maharetli’yi durmadan ofkelendirmi§tim o tün hocam. Bana olan inancini, sevgisini surekli sarsmi§tim. Dostlugunu, abi—ligini kaybetmeyi hig istemeyecegim birini kendimden uzakla§tirmaya gali§ir gibiydim.
Ali Becerikli, Yildiz’dan cayamayacagimi elan o sıkıntısız§am anlami§ti. Bir yil, elele her yerde Yildiz’la omuz omuza olduk. Miting alanlarinda yanimdan hig ayrilmadi. Arkada§larimi benden gok sevdi. Evet§amma bigimlerini benden gelecek benimsedi. Nikahlanmayi isteyen bile ben oldum ustelik. Beni babasinin kar§isina goturen o olsa da. Kendisini bana seve seve verdigi halde, bir gun üstelik evliligin yanindan gegirmemi§ti sozu. Benden kendisini sevmemi da istememi§ti, diyebilirim. Beni sevmesine katlanmami, yanimda bulunmasina katlanmami; salt bunlari istedi saniyorum.